Merhaba,
Gerekli gereksiz,önemli önemsiz her ne varsa,takıntılı bünyem her neye sardıysa ,gün itibariyle burada içimi dökücem.Yeri gelir yemek yaparım,yeri gelir bir kitabı filmi çekiştiririm,onlar yetmez aşk meşk dostluk üzerine ileri geri konuşurum.Son zamanlarda üzerinde düşündüğüm,üzüldüğüm,sonra isyan ettiğim bir konu...
Aldatılmak...bir nevi kaderimiz.taaa küçük yaşlarda el kadar çocukken başladık aldatılmaya.Eciş bücüş çikin kara kuru sevimsiz çocuklardık,amcalar teyzeler "aaa ne sevimli ne tatlı şeysin " diye sevdiler gaza getirdiler bizi.bizde inandık tabi.taa ki bir karşılıksız bir aşka kadar sürdü gitti bu inanç.
Anneden\babadan yolda görülen gıda\oyuncaklar istendi ağlanarak "dönüşte alırız " cevabına hemen dindi göz yaşlarımız.
Aptalızdır,kafamız çalışmaz " zeki ama çalışmıyor " der öğretmenler.buna da inanırız.biz zekiyiz sorun eğitim sistemindedir.
Sonra büyürüz,üreyecek,sevişecek yaşa geliriz."evlilikte keramet var"derler.biz durur muyuz? buna da inanırız. Sonra işlere gideriz zamlar bekleriz.üzerine bizim 3 maaşımızı biriktirsek alamayacağımız takım elbiseler giymiş patronlar "şimdi bütcemiz müsait değil,uygun zamanda yaparız zam " derler.tabii ki inanır sömürülmeye köle gibi çalışmaya devam ederiz.
Vatandaş oluruz,seçmen oluruz,politikacılar çıkar,özgürlükler,işler,yollar,aydınlıklar vaad ederler,onlarada inanır bir güzel güdülürüz.
Bütün bu hengame içinde kadınlar\adamlar girer hayatımıza... "seni seviyorum" derler,ama bütün kızları severler."ben seni aldatmadım" derler.elbette inanırız. inanırız inanırız da sonra bir bakarız birbaşkaları ile yaşıyor birbaşkalarına seni seviyorum diyorlar.
Yani sevgili okur,anamızla babamızla başlar aldatılmamız,aşklarımızla işlerimizle dostlarımızla sürer gider.Taa ki ölene kadar...
Bakalım ölünce anlayacağız,en büyük aldatmayı tanrı mı yapmış bize,yoksa tek o mu aldatmamış bizi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder